ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 4ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ- Η ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 4^ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Η ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ

Το 3^ο Ελληνικό Μνημόνιο αποτέλεσε το προϊόν συμβιβασμού της Αμερικής και της Γερμανίας στο Ελληνικό πρόβλημα χρέους, στον οποίο προσχώρησε άτακτα ο ηττημένος και έντρομος Έλληνας πρωθυπουργός, υπό τις οδηγίες την καθοδήγηση και την κάλυψη της Αμερικανικής πλευράς και την συνεργασία της Γαλλίας και Ιταλίας , μελλοντικών συμμάχων της Αμερικής στην υπό δημιουργία Ευρωπαϊκή Ζώνη του Δολαρίου , που θα προκύψει μετά την διάλυση της Ευρωζώνης.

Το σχέδιο Σόιμπλε, για την συντεταγμένη και χρηματοδοτούμενη οικειοθελή αποχώρηση της Ελλάδας από την ζώνη του Ευρώ, δεν εγκαταλείφθηκε, απλώς πήρε μια βραχυχρόνια αναβολή, αφού οι όροι που τέθηκαν στο 3^ο Μνημόνιο είναι αδύνατον να τηρηθούν από την Ελληνική κυβέρνηση και την διαρκώς και αμετακλήτως καταρρέουσα Ελληνική οικονομία , αν δεν υπάρξει στάση πληρωμών και διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους.

Η Αμερική από την άλλη πλευρά , αφενός χρησιμοποιεί το Ελληνικό πρόβλημα χρέους σαν εργαλείο παρέμβασης και διάλυσης της Ευρωζώνης, καταφέρνοντας μέσω του Ελληνικού προβλήματος το ΔΝΤ να βάλει πόδι για πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, αφετέρου προσπαθεί να αποτρέψει την γεωπολιτική αποσταθεροποίηση της περιοχής από μια ανεξέλεγκτη κατάρρευση της Ελλάδας και τυχόν έξοδό της από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Για τους λόγους αυτούς, και έχοντας δρομολογήσει το σενάριο της διάλυσης της Ευρωζώνης και της ΕΕ και της δημιουργίας  μιας ζώνης του Δολαρίου στην Μεσογειακή Ευρώπη των P.I.G.S. με την συνεργασία της Γαλλίας , καθοδήγησε και υποστήριξε τον Έλληνα πρωθυπουργό στην υπογραφή του 3^ου Μνημονίου και στην παραμονή του στην Ευρωζώνη, αν και γνώριζε καλά ότι το πρόγραμμα και οι όροι του  3^ου Μνημονίου είναι ανεφάρμοστο χωρίς μια διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, η οποία όμως αν γίνει δεκτή στην Ευρωζώνη, θα γίνει η αρχή του τέλους της, αφού θα δημιουργηθεί διαδικασία και προηγούμενο και θα ακολουθήσει η διαγραφή χρέους και των λοιπών χωρών (Ιταλίας, Ισπανίας κλπ) .

Ο Τσίπρας, ως άπειρος και ανερμάτιστος παίκτης, αναθρεμμένος μέσα στην κομματοκρατία και την κουλτούρα της αριστεροδέξιας ληστρικής κατάληψης και απομύζησης του κράτους και της κοινωνίας, αφού ήλθε σε μετωπική σύγκρουση με το Βερολίνο, μπλοφάροντας και παίζοντας τις τύχες τις χώρας στα ζάρια προκειμένου να διασώσει το κόμμα του, ηττήθηκε κατά κράτος από τους Γερμανούς , όταν του έκλεισαν την στρόφιγγα της ΕΚΤ, που οδήγησε  στο κλείσιμο των Τραπεζών και στα Capital Controls. Δειλός, μοιραίος  και άβουλος αντάμα, συνθηκολόγησε άτακτα, υπογράφοντας το 3^ο Μνημόνιο, αν και γνώριζε καλά , και αυτός , όπως και όλοι, ότι δεν βγαίνει. Το νέο ποντάρισμα του τζογαδόρου Έλληνα πρωθυπουργού για να διασωθεί από το ναυάγιο, εντοπίστηκε στην υπόσχεση των θεσμών, και κυρίως των Αμερικάνων, ότι μετά το πέρας της 1^ης αξιολόγησης θα συζητηθεί το ζήτημα του χρέους, και από την συζήτηση-νέα αυτή διαπραγμάτευση, προσβλέπει στην διαγραφή μέρους του χρέους.

Έτσι εξηγείται η λυσσώδης και ληστρική επίθεση στον  εναπομείναντα  στην χώρα μικρομεσαίο παραγωγικό ιστό, στο πλαίσιο της τήρησης των εξωφρενικών και καταστροφικών απαιτήσεων των θεσμών στο Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, προκειμένου να κατορθώσει να περάσει το κάβοι της 1^ης αξιολόγησης και να φτάσει στον στόχο της διαπραγμάτευσης του χρέους, όπου ο Τσίπρας έχει ποντάρει την πολιτική του επιβίωσή.

Άλλωστε , ο Τσίπρας κέρδισε δύο (2) εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα χρόνο,  με το παραμύθι της “σκληρής” και “αιματηρής” διαπραγμάτευσης, και ελπίζει σε μία Τρίτη διαπραγμάτευση, για να διασωθεί πολιτικά μετά την κωλοτούμπα της παραβίασης του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και της υπογραφής του 3^ου Μνημονίου. Και τούτο γιατί γνωρίζει ότι, αν περάσει την 1^η αξιολόγηση, οι Αμερικάνοι και το Δ.Ν.Τ. θα αξιοποιήσουν την συμφωνία για την επανεξέταση της βιωσιμότητας του χρέους και θα πιέσουν για την διαγραφή του θέλοντας να πλήξουν θανάσιμα την Ευρωζώνη.

Η μοναδική ελπίδα επιβίωσης του Τσίπρα και της κυβέρνησής του καταστράφηκε με το σχέδιο νόμου του ασφαλιστικού και τις στοχεύσεις του ανεκδιήγητου Υπουργού της κυβέρνησης Γ. Κατρούγκαλου, ο οποίος θεώρησε ότι έχοντας καταλάβει τα “χειμερινά ανάκτορα” θα μπορέσει να κρατικοποιήσει το βιός των αγροτών, των ελευθεροεπαγγελματιών και των επιστημόνων. Για να το πετύχει αυτό, συνέδεσε τις ασφαλιστικές εισφορές με το καθαρό φορολογητέο εισόδημα των επιτηδευματιών, προσπαθώντας να μετατρέψει τις ασφαλιστικές εισφορές σε συμπληρωματικό φόρο εισοδήματος.  

Και για να συγκαλύψει η κυβέρνηση την αλχημεία αυτή, άφησε κρυφούς τους σχεδιασμούς της για τους νέους φορολογικούς συντελεστές , για να τους περάσει σε δεύτερο χρόνο, και αφού θα κατάφερνε να περάσει τα μέτρα του ασφαλιστικού.

Η διαδικασία καθαίρεσης του Τσίπρα ξεκίνησε από την επίσκεψη του στις ΗΠΑ και την συνάντησή του με τον Κλίντον, συνεχίστηκε με την συνέντευξη Βαρουφάκη στον Παπαχελά την παραμονή του ταξιδιού του για το Νταβός, κορυφώθηκε με την βόμβα Σόιμπλε και το περίφημο «είναι η εφαρμογή του μνημονίου , ηλίθιε» , και ολοκληρώθηκε με τους αστεϊσμούς και  τις κοροϊδίες του Μπάιντεν…

Την θανάσιμη βολή όμως στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε το σχέδιο Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό, και η περίεργη απαίτηση των  δανειστών να ανοίξει τα χαρτιά της και στο Φορολογικό, προκειμένου να ψηφιστούν μαζί.

Έτσι, αποκαλύφθηκε ότι ο συνδυασμός των μέτρων του νέου ασφαλιστικού με το νέο φορολογικό, την προκαταβολή φόρου, την εισφορά αλληλεγγύης  και το τέλος επιτηδεύματος, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην δήμευση του 80% του εισοδήματος των μικρομεσαίων, που απέμειναν ακόμα ζωντανοί, από τον πενταετή οικονομικό αρμαγεδδώνα που μαστίζει την χώρα.

Μέσω των συγκεκριμένων κρίσιμων σχεδίων νόμου κατέστη πρόδηλο ότι η κυβέρνηση της κωλοτούμπας πασχίζει μόνο για την κομματική της επιβίωση , την οποία έβαλε και συνεχίζει να βάζει πάνω από το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον, οδηγώντας την χώρα με μαθηματική ακρίβεια και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στην άτακτη χρεωκοπία και σε εθνικές περιπέτειες , μέσα σε συνθήκες μεγάλων γεωπολιτικών και συνοριακών ανακατατάξεων στην περιοχή μας.

Τόσο όμως η κυβέρνηση, όσο και ο ανεκδιήγητος υπουργός της και εμπνευστής του σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό , στην καλύτερη περίπτωση δεν αντιλήφθηκαν ότι, αν κατορθώσουν ψηφίσουν αυτά τα μέτρα, οι αγρότες, οι ελευθεροεπαγγελματίες , οι επιστήμονες και οι μικρομεσαίοι είτε θα σταματήσουν να παράγουν, είτε θα μεταναστεύσουν, είτε θα στραφούν μαζικά στην φοροδιαφυγή προκειμένου να επιβιώσουν, και σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψουν την δήμευση της εργασίας τους και την μεταβολή της σε καταναγκαστικά έργα , γεγονός που θα επιταχύνει την κατάρρευση των δημοσίων εσόδων και εν τέλει την χρεοκοπία της χώρας.

Η επίθεση αυτή στην ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, συσπείρωσε τους μικρομεσαίους και οδήγησε στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις , με αποκορύφωση την πρωτοφανή Γενική Απεργία της 4^ης Φεβρουαρίου , η οποία κατέδειξε για πρώτη φορά την συμπόρευση της μισθωτής εργασίας με τα αυτοαπασχολούμενα στρώματα των πόλεων  και την μικρομεσαία αγροτιά , σε ένα ενιαίο, αρραγές και ακομμάτιστο μέτωπο, ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και την ληστρική φορολογία , που οδηγεί στην καταστροφή τους.

Η συμπόρευση αυτή είναι πρωτόγνωρη στην χώρα και κατά τούτο η κοινωνία οφείλει χάρη στην συμμορία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τον παλαιοκουμουνιστη υπουργό Κατρούγκαλο , που κατόρθωσε να παντρέψει τις κομμουνιστικές αντιλήψεις του με τον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό.

Πρωτόγνωρη επίσης ήταν και η επιτυχία της Γενικής Απεργίας στη ν Ελληνική περιφέρεια και οι απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες ταυτόχρονα τις μικρές και τις μεγάλες επαρχιακές πόλεις.

Η έκταση, η ποιότητα αλλά και ο δυναμισμός της γενικής Απεργίας της 4^ης Φλεβάρη σηματοδοτεί την απαρχή μιας εξεγερτικής διαδικασίας , με την ορμητική είσοδο στο ιστορικό προσκήνιο των επαπειλούμενων με εξόντωση μικρομεσαίων στρωμάτων ελευθεροεπαγγελματιών και επιστημόνων   και της ποιοτικά εξελιγμένης μικρομεσαίας αγροτιάς, ενόψει της διαφαινόμενης πλέον μαζικής φτωχοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας. Η αναπόφευκτη μετωπική σύγκρουση της κομματοκρατίας με το σχηματισθέν κοινωνικό μέτωπο  , θα οδηγήσει στην αγωνιστική αφύπνιση και στην ριζοσπαστικοποίηση της ραχοκοκαλιάς της ελληνικής κοινωνίας , η οποία υπέμεινε τον πενταετή αργό και βασανιστικό θάνατό της, τρέφοντας φρούδες ελπίδες ότι η κομματοκρατία διαθέτει την τεχνογνωσία και τον πατριωτισμό για να οδηγήσει την χώρα στην διάσωση. Τα ψέματα τελείωσαν , όπως τελείωσαν και οι εφεδρείες του συστήματος της κομματοκρατίας.

Ο Τσίπρας είναι πλέον τελειωμένη ιστορία, καμένο χαρτί, και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ήδη αποτεφρωθεί στην συνείδηση της Ελληνικής Κοινωνίας, η οποία πλέον έφυγε από την αδράνεια και τον εφησυχασμό της παραμυθίας των δυναστών της.

Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του είναι πλέον πολιτικά πτώματα. Και αυτό το τρέμει η ΝΔ και ο νέος αρχηγός της .

Μοναδική κίνηση του Τσίπρα , προκειμένου  να διασώσει κάτι από το κόμμα του και την πολιτική του σταδιοδρομία, είναι η παραίτηση της κυβέρνησής του , και η μεταφορά του διακυβεύματος στον  Μητσοτάκη και τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις, διανθίζοντας μάλιστα την παραίτηση του με αντιμνημονιακές κορώνες προκειμένου να την εμφανίσει ως ηρωική έξοδο.

Η παραίτηση Τσίπρα θα δρομολογήσει, είτε την διαδικασία σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης, είτε νέες εκλογές, αλλά την μετωπική σύγκρουση της κοινωνίας με την κομματοκρατία δεν θα την αποσοβήσει.

Από την στιγμή της πτώσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το σύστημα της κομματοκρατίας , που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία και την δυστυχία, θα βρεθεί συνολικά αντιμέτωπο με την ελληνική κοινωνία, η οποία ενόψει του σχεδιασμένου και διαφαινόμενου αφανισμού της,  δεν είναι δυνατόν πλέον να χωριστεί σε μπλέ, πράσινα και κόκκινα μαντριά, και τότε η ελπίδα, του πιο πολιτικοποιημένου και δημοκρατικού λαού της υφηλίου, θα ανατείλει στον ορίζοντα της Ιστορίας.

Πολυχρόνης Καρσαμπάς