Το εξώφυλλο του Economist στις 9 Ιανουαρίου 1988 όπου προβλέπει το παγκόσμιο νόμισμα
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Πολιτικός Συντάκτης
giota.houliara@gmail.com
«Όταν πρόκειται για λεφτά, όλοι έχουν την ίδια θρησκεία.»
Βολταίρος,Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας
Ήταν 9 Ιανουαρίου του 1988 όταν το βρετανικό περιοδικό «Τhe Economist» κυκλοφόρησε με ένα προφητικό και άκρως συνωμοσιολογικό εξώφυλλο, όπου παρουσίαζε έναν Φοίνικα να αναγενάται από τις στάχτες των εθνικών νομισμάτων, ένα χρυσό νόμισμα ως σύμβολό του και τον τίτλο: «Προετοιμαστείτε για το παγκόσμιο νόμισμα». «Σε τριάντα χρόνια από τώρα, Αμερικανοί, Ιάπωνες, Ευρωπαίοι, και οι άνθρωποι σε πολλές άλλες πλούσιες χώρες, και σε μερικές σχετικά φτωχές, θα πρέπει να πληρώνουν τα ψώνια τους με το ίδιο νόμισμα» αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο σε μια χρονική στιγμή που ακόμη η Ευρωζώνη και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα δεν είχαν εγκαθιδρυθεί. Για την ιστορία η Ευρωζώνη και το ευρώ έγιναν πραγματικότητα έντεκα χρόνια αργότερα, την 1η Ιανουαρίου του 1999.
Βέβαια, ο συντάκτης του Economist δεν αναφέρεται απλά στο ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά σ΄ένα παγκόσμιο νόμισμα κάνοντας αυτή την παράξενη πρόβλεψη λίγες μέρες την εφαρμογή οικονομικών μεταρρυθμίσεων από τον Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσώφ (πρόεδρος της τότε ΕΣΣΔ), οι οποίες έμειναν στην ιστορία γνωστές ως περεστρόικα και πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου (9 Νοεμβρίου 1989) που ουσιαστικά οδήγησε στην λήξη του Ψυχρού Πολέμου και αργότερα στην διάλυση των «σοβιετικών δημοκρατιών». Στις αρχές του 1988 τίποτα δεν προμήνυε την παγκόσμια διακυβέρνηση άρα και τηνπαγκόσμια οικονομική πολιτική. Ο συντάκτης όμως παίρνοντας ως δεδομένο την «Συμφωνία του Λούβρου» όπως και την προηγούμενη της Πλάζας μας οδηγεί στην αποκάλυψη πως μέσα στα επόμενα χρόνια, θα υπάρξουν κι άλλες συμφωνίες κρατών, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες και θα οδηγήσουν σε μια ενιαία νομισματική πολιτική και κατ΄επέκταση σ΄ένα παγκόσμιο νόμισμα. Εδώ να αναφέρουμε πως η «Συμφωνία του Λούβρου» που έλαβε χώρα στις 22 Φεβρουαρίου του 1987 ήταν μία νέα συμφωνία μεταξύ της ομάδας των Εξι (Γαλλία, Δυτ. Γερμανία, Ιαπωνία, Καναδάς, ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανία) για την ανακοπή της υποτίμησης του δολαρίου και τη σταθεροποίηση της διεθνούς χρηματαγοράς μετά τη μεγάλη αστάθεια που προκάλεσε η διεθνής συμφωνία της Πλάζα. Είχε προηγηθεί στις 22 Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο Πλάζα της Νέας Υόρκης, απ' όπου πήρε και το όνομά της η «Συμφωνία της Πλάζας», η οποία είχε οδηγήσει στην υποτίμηση του δολαρίου.
Ο συντάκτης του Economist χαρακτηρίζει ως έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης αυτές τις συμφωνίες και προβλέπει «ακόμη πιο μεγάλες συναλλαγματικές διαταραχές, μερικές ακόμα χρηματιστηριακές συντριβές και πιθανώς μια πτώση ή δύο θα είναι αναγκαίες πριν οι πολιτικοί είναι πρόθυμοι να αντιμετωπίσουν ξεκάθαρα μέχρι και αυτήν την επιλογή», δηλαδή το παγκόσμιο νόμισμα. Και συνεχίζει περιγράφοντας εν έτη 1988 με τρομακτική ακρίβεια το μέλλον: «Η απουσία κάθε νομισματικού κινδύνου θα τονώσει το εμπόριο , τις επενδύσεις και την απασχόληση. Η ζώνη του Φοίνικα θα επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς στις εθνικές κυβερνήσεις. Δεν θα υπάρχει,για παράδειγμα, αυτό που λέμε εθνική νομισματική πολιτική. Στο κόσμο του Φοίνικα η προσφορά θα καθοριστεί από μια νέα κεντρική τράπεζα, ίσως από το ΔΝΤ.» Σύμφωνα μάλιστα με τις προβλέψεις του, όλα τα παραπάνω θα γίνουν το 2018. Εξάλλου όπως αναφέρει η μετάβαση στον Φοίνικα, όπως αποκαλεί το παγκόσμιο νόμισμα, θα γίνει σταδιακά, ξεκινώντας αρχικά από ένα μείγμα εθνικών νομισμάτων που με τον καιρό θα πάψουν να έχουν αξία έναντι του κοινού νομίσματος (όπως συνέβη με την ευρωζώνη όπου χώρες με διαφορετικά νομίσματα ενώθηκαν κάτω από την ενιαία νομισματική πολιτική του ευρώ). Ο συντάκτης προβλέπει πως οι εθνικοί-οικονομικοί δρόμοι διαλύονται όπως και οι εθνικές-οικονομικές πολιτικές και στο όνομα της ασφάλειας, της σταθερότητας, της σωστής ρύθμισης των αγορών και της παγκόσμιας οικονομίας όλοι ανεξαιρέτως προτιμούν τον Φοίνικα. «Αυτό σημαίνει απώλεια της οικονομικής εθνικής κυριαρχίας, αλλά οι τάσεις αυτές είναι που κάνουν τον Φοίνικα τόσο ελκυστικό,ότι δηλαδή διώχνει την εθνική κυριαρχία μακριά, σε κάθε περίπτωση».
Οι περιγραφές της οικονομικής κατάστασης από τον Economist το 1988 ίσως να μην έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής και να πέρασαν απαραιτήρητες από τα παγκόσμια ΜΜΕ. Σήμερα όμως, στο τέλος του 2016, όπου η οικονομική κρίση μαστίζει τον πλανήτη και η ουσιαστική αντιμετώπιση της κρίνεται αδύνατη τόσο από την πλευρά του ευρωιερατείου των Βρυξελλών όσο και από την πλευρά του ΔΝΤ, φαίνονται ιδιαίτερα επίκαιρες. Δεν είναι λίγοι οι οικονομολόγοι και οι θιασώτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων που επικροτούν την δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού φορέα άρα και μιας ενιαίας οικονομικής πολιτικής μέσα από ένα νόμισμα. Ας μην λησμονούμε πως κατά κάποιο τρόπο χρησιμοποιούμε ήδη ένα παγκόσμιο εικονικό νόμισμα, το Bitcoin , το οποίο επιτρέπει στους χρήστες του να παρακάμπτουν τις εκάστοτε τράπεζες.
Το Bitcoin είναι ένα νέο νόμισμα, ειδικά σχεδιασμένα για συναλλαγές online. Δύο πράγματα το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα νομίσματα: Δεν υπάρχει κυβέρνηση ή κεντρική τράπεζα πίσω από αυτό: δημιουργήθηκε από άτομα και τώρα τρέχει, στην πραγματικότητα, ως μια online διεθνής συνεργασία και οι σχεδιαστές του έχουν θέσει ένα ανώτατο όριο για τον αριθμό των Bitcoins που μπορεί να δημιουργηθεί – που αποκλείει εκ των προτέρων το είδος της ποσοτικής χαλάρωσης (QE) ή την εκτύπωση χρήματος που έχει ανησυχήσει τους αποταμιευτές σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Όμως κατά την προσωπική μου άποψη ο συντάκτης του Economist το 1988 δεν αναφερόταν στο Bitcoin.
Τα γραφεία του Economist στο Λονδίνο.
Economist: δημοσιογραφικός κολοσσός των Rothschild και Agnelli.
Το περιοδικό The Economist δεν είναι ένα τυχαίο οικονομικό περιοδικό στον χώρο των ΜΜΕ. Πρόκειται για ένα εβδομαδιαίο περιοδικό που εκδίδεται στη Μεγάλη Βρετανία. Περιέχει διεθνείς ειδήσεις, από τη Μεγάλη Βρετανία και, όπως φαίνεται και στον τίτλο του, οικονομικά νέα.Εκδίδεται συνεχώς από το 1843, και από το 2006 τυπώνεται σε ένα εκατομμύριο αντίτυπα την εβδομάδα, από τα οποία τα μισά κυκλοφορούν στη Βόρεια Αμερική.Εμφανίζει ισχυρή άποψη για πολλά θέματα, ιδιαίτερα στα οικονομικά, στα οποία υποστηρίζει το ελεύθερο εμπόριο και τις φιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1843. Ιδρυτής του ήταν ο James Wilson, Σκωτσέζος επιχειρηματίας, οικονομολόγος και φιλελεύθερος πολιτικός, ο οποίος είχε ιδρύσει και την Chartered Bank of India, Australia and China, μια τράπεζα που είχε τις ευλογίες της Βασίλισσας (εκδόθηκε με διάταγμα της Queen Victoria) και έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην ανάπτυξη της βρετανικής αποικιοκρατίας.
Σήμερα, το περιοδικό ανήκει στο Economist Group που εδεύει στο Λονδίνο. Το 50% του ομίλου μοιράζονται η οικογένεια Rothschild και η οικογένεια Agnelli, ενώ το υπόλοιπο 50% κατέχουν ιδιώτες επενδυτές όπως και οι συντάκτες του περιοδικού. Η ιστορία της οικογένειας Rothschild αρχίζει από την εποχή των Ναπολεόντιων πολέμων, τότε που χρηματοδότησε το Ναπολέοντα, αλλά και τους αντιπάλους του τη Βρετανία-Γερμανία, γεγονός που τους καθιστούσε επικυρίαρχους και εξουσιαστές της Ευρώπης, ασχέτως της έκβασης των πολέμων. Πρόκειται για μια οικογένεια Γερμανο- Εβραίων τραπεζιτών, με σημαντική επιρροή στην οικονομική και πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Γενάρχης της δυναστείας θεωρείται ο Mayer Amschel, ο οποίος πήρε το επίθετο Rothschild, που στα Γερμανικά σημαίνει «κόκκινη ασπίδα».
Εξώφυλλο του Economist από τον Μάιο του 1846
Η οικογένεια Agnelli, σε αντίθεση με την οικογένεια Rothschild που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυευρωπαϊκή καθώς μέλη της συναντάμε σε οικογένειες σε όλη την Ευρώπη, είναι μια καθαρά ιταλική οικογένεια. Πρόκειται για μια επιχειρηματική δυναστεία η οποία κατάγεται από τον Οίκο των Μεδίκων μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας, που από το 15ο ως τον 18ο αιώνα κυριάρχησε στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλης, παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία. Δραστηριοποιείται κυρίως στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας ως ιδιοκτητρία των Ferrari από το 1969, Lancia (1984), Alfa Romeo (1986) και Jeep (2012) μέσω των δικών τους πολυεθνικών εταιριών. Συχνά περιγράφεται στο αγγλόφωνο κόσμο ως «οι Kennedys της Ιταλίας».
Ανάλογο των ιδιοκτητών είναι και το αναγνωστικό κοινό του Economist. Tο περιοδικό απευθύνεται σε αναγνώστες υψηλού μορφωτικού επιπέδου ανάμεσά τους πολιτικούς, γόνους πλουσίων οικογενειών, επιχειρηματίες, διεθυντικά στελέχη τραπεζών και σύμβουλους επιχειρήσεων. Οι εκδότες του αρνούνται πως είναι ένα αμειγώς οικονομικό περιοδικό ενώ πυκνά συχνά οι συντάκτες του παίρνουν θέση στηρίζοντας το ελεύθερο εμπόριο, την παγκοσμιοποίηση, την ελεύθερη μετανάστευση και τον πολιτιστικό φιλελευθερισμό (όπως για παράδειγμα υποστηρίζουν τη νομική αναγνώριση για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου ή την απελευθέρωση των ναρκωτικών). Περιγράφουν δε το περιοδικό τους ως ένα προϊόν φιλελευθερισμού ανάμεσα στον Άνταμ Σμιθ και τον Ντέιβιντ Χιουμ. Ο όμιλος ανήκει στα εταιρικά μέλη του αμερικάνικου CFR/ Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, ένα αμερικάνικο think tank (δεξαμενή σκέψης) που ειδικεύεται στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις. Θεωρείται ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικά think tank παγκοσμίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας. (Για περισσότερες πληροφορίες καθώς και για τα ΜΜΕ που ελέγχονται από το CFR μπορείτε να ανατρέξετε στο τεύχος Νοεμβρίου 2014 και το σχετικό άρθρο.)
Αρχισυντάκτης του περιοδικού από το 2015 είναι η βρετανίδα δημοσιογράφος Susan Minton Beddoes, γνωστή για τις ερευνές της στην παγκόσμια οικονομία. Η Beddoes είναι επιμελήτρια στο Ίδρυμα Carnegie, μια ΜΚΟ για τη διεθνή ειρήνη και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ιδρύματος για την Οικονομική Ανάπτυξη. Το 2015 ήταν μια από τους 133 προσκεκλημένους της 63ης διάσκεψης της λέσχης Bilderberg. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως το 1988, την χρονιά του προφητικού δημοσιεύματος , αρχισυντάκτης του Economist ήταν ο Rupert Lascelles Pennant-Rea Βρετανός επιχειρηματίας, δημοσιογράφος και πρώην αναπληρωτής διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας.
Ο Φοίνικας αναγεννάται από τις στάχτες του.
Το Πουλί της Φωτιάς,όπου αποκαλούν οι Ρώσοι τον Φοίνικα
Φοίνικας, το παγκόσμιο νόμισμα που θα γεννηθεί από τις στάχτες των εθνικών νομισμάτων
Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως το άρθρο του 1988 για τη ζώνη του Phoenix, το νέο νόμισμα ούτε τυχαίο ήταν, ούτε απλά προφητικό. Το βρετανικό περιοδικό μέσα από τις σελίδες του περιέγραφε με θαυμαστή ακρίβεια όσα είχαν δρομολογηθεί να συμβούν το 2018 ως αποτέλεσμα μια παγκόσμιας πολιτικής και μιας ενιαίας διακυβέρνησης σε κάθε επίπεδο.
Η επιλογή του Φοίνικα δεν είναι τυχαία από τον συντάκτη και καθώς το άρθρο είναι ανυπόγραφο, θεωρείται δημοσιογραφικό πόνημα του αρχισυντάκτη.Ο Rupert Lascelles Pennant-Rea περιγράφει το μέλλον. Ο Φοίνιξ (από το «φοινός» = πορφυρός, βαθυκόκκινος) είναι ένα μυθολογικό πουλί που ξαναγεννιέται απ' τις στάχτες του.Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε αυτό και στη μοναδική του ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί παραδίδεται στις φλόγες χρησιμοποιώντας ιερά και εξαγνιστικά βότανα όπως το μύρο. Ο Φοίνιξ πεθαίνει και αναγεννιέται μόνος του. Είναι πάντα ένας κάθε φορά και κατέχει εξαιρετικές δυνάμεις εκτός από τη μοναδική του ικανότητα να είναι αθάνατος.
Σύμφωνα με πολλές παραδόσεις έχει εξαιρετική φωνή και όταν τραγουδάει ακόμα και ο Ήλιος σταματάει το άρμα του για να τον απολαύσει. Πολλές παραδόσεις συνδέουν αυτή την ωδή με το τραγούδι που ακούγεται λίγο πριν τυλιχθεί στις ίδιες του τις ιερές φλόγες.Ο Φοίνικας είναι ένα πανίσχυρο σύμβολο που αφομοιώνει τη δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός. Ο Ιερός Φοίνιξ δε πρέπει να μπερδεύεται με ένα δαίμονα με παρόμοιο όνομα που βρίσκεται στο κλειδί του Σολομώντα. Αυτός αντιστοιχεί στη Σελήνη, ενώ ο Ιερός Φοίνιξ είναι αναμφισβήτητα ένα πλάσμα της Φωτιάς και του Ήλιου.Στην αλχημεία και τον αποκρυφισμό είναι ένα ισχυρό σύμβολο του στοιχείου του Πυρός και χρησιμοποιείται εκτενώς.
Στον Εβραϊκό πολιτισμό είναι το μόνο ζώο που δεν τρώει από το καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή τη παράδοση λοιπόν η Εύα δίνει σε όλα τα ζώα να φάνε και μόνο αυτός αντιστέκεται. Ο Θεός λοιπόν τον τιμάει τον Φοίνικα (εβραϊστί Milcham) και τον κάνει αθάνατο. Έτσι είναι μόνο ένα αρσενικό και δεν αναπαράγεται. Εκτός από την περιοχή της Μεσογείου, τον Φοίνικα συναντάμε και στη Ρωσία. Αναφέρεται με τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες/ικανότητες στο γνωστό ρωσικό παραμύθι, το Πουλί της Φωτιάς.
Το 1988 δεν είναι η μοναδική φορά που το βρετανικό περιοδικό αναφέρεται στο παγκόσμιο νόμισμα. Δέκα χρόνια μετά, τον Σεπτέμβριο του 1998 επανέρχεται με νέο του άρθρο με τίτλο: «One world, one money». Όπως αναφέρει το άρθρο χαρακτηριστικά το παγκόσμιο νόμισμα δεν είναι μια νέα ιδέα, αλλά μπορεί σύντομα να αποτελεί το νέο τρόπο ζωής. Στο άρθρο παρουσιάζεται η παγκόσμια νομισματική ένωση ως η απόλυτη λύση στα παγκόσμια οικονομικά προβλήματα, ενώ αναφέρεται πως ο Richard Cooper του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πρότεινε ένα ενιαίο παγκόσμιο νόμισμα στο περιοδικό Foreign Affairs το 1984.
Η εικόνα από την ιστοσελίδα UNITED FUTURE WORLD CURRENCY
- THE WORLD IN A COIN
Στην Αθήνα τον Απριλίου του 2010, στο Συνέδριο του Economist με θέμα: «Meeting the challenges through leadership strategy» ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου λέει, την γνωστή πλέον, φράση: «Χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση, παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και τη χρειαζόμαστε γρήγορα!». Λίγους μήνες αργότερα, στην έναρξη των εργασιών της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στις 21 Ιουνίου 2010 στη Νέα Υόρκη αναλύει ουσιαστικά πως η Ελλάδα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, λόγω της παγκόσμιας κρίσης και όντως η Ελλάδα υπήρξε ο αδύναμος κρίκος, καταλήγει πως επρόκειτο παρά ταύτα για μια συστημική κρίση, ευρέως φάσματος, την απαρχή της οποίας σηματοδότησε η οικονομική κρίση του 2008. Παράλληλα εξηγεί πως το αντίδοτο στην επέλαση των Αγορών και της χρηματοπιστωτικής κρίσης που αυτές προκάλεσαν είναι η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών, όπως αυτή μπορεί να εκφραστεί μέσα από παγκόσμιους διεθνείς οργανισμούς όπως οι G20, το ΔΝΤ κι η Σοσιαλιστική Διεθνής.
Τα τελευταία χρόνια, ο ένας μετά τον άλλο, οι παγκόσμιοι ηγέτες μιλάνε για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου παγκόσμιου αποθεματικού συναλλαγματικού νομίσματος. Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Το υπερεθνικό νόμισμα, το οποίο και ονόμασε Bancor, εμπνεύστηκε ο John Keynes κατά τα έτη 1940-1942 και το οποίο το Ηνωμένο Βασίλειο πρότεινε να εισαχθεί μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Keynes ήταν Άγγλος οικονομολόγος,ο οποίος δημιούργησε, με τα έργα του και τους οπαδούς του, τη λεγόμενη κεϋνσιανή σχολή στην οικονομική επιστήμη. Αυτό το νεοσυσταθέν υπερεθνικό νόμισμα στη συνέχεια θα χρησιμοποιούνταν στο διεθνές εμπόριο ως λογιστική μονάδα εντός ενός πολυμερούς ανταλλακτικού συστήματος εκκαθάρισης. Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008, η πρόταση του Keynes αναβίωσε. Σε ομιλία του τον Μάρτιο 2009 με τίτλο «Η Μεταρρύθμιση του Διεθνούς Νομισματικού Συστήματος», ο Zhou Xiaochuan, ο διοικητής της Τράπεζας της Κίνας, ονόμασε την πρόταση του Keynes για το bancorως «διορατική» και πρότεινε την έγκριση από το ΔΝΤ ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος ως απάντηση στην οικονομική κρίση του 2007-2010.
Τον Οκτώβριο του 2010 Institute of International Finance, (Ινστιτούτο Διεθνούς Χρηματοοικονομικής), μια ομάδα που αντιπροσωπεύει 420 από τις μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο,ζήτησαν ένα παγκόσμιο νόμισμα προκειμένου να αποτραπεί η διαφαινόμενη οικονομική κρίση. Τρεις μήνες πριν την δικαστική του περιπέτεια με την καμαριέρα, που θα του κόστιζε τελικά και την αποπομπή του από το ΔΝΤ, ο Dominique Strauss-Kahn περιέγραφε,όπως αναφέρει δημοσίευμα του βρετανικού Telegraph πώς οραματιζόταν την έξοδο από την παγκόσμια οικονομική κρίση με τη δημιουργία ενός παγκόσμιου νομίσματος, που θα είχε τη βάση του στα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (Special Drawing Rights), δηλαδή στο «εικονικό νόμισμα» που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ στις συναλλαγές του με τις κυβερνήσεις. Για την ιστορία να σημειώσουμε πως τα «Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα» (Special Drawing Rights-SDR) είναι ένα είδος διεθνούς «αποθεματικού νομίσματος» που δημιουργήθηκε από το ΔΝΤ το 1969. Αρχικά ήταν συνδεδεμένο με το χρυσό αλλά σήμερα μετέχουν το δολάριο, το γεν, η στερλίνα και το Ευρώ και καθορίζεται σύμφωνα με την αξία τους και χρησιμοποιείται κυρίως ως λογιστική μονάδα από το ΔΝΤ
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε με άρθρο του τον Ιούνιο του 2007 και ο Benn Steil, οικονομολόγος στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, (Council on Foreign Relations/ C.F.R.).
Στο κείμενο του με τίτλο: «Το Τέλος του Εθνικού Νομίσματος» υποστηρίζει πως όλο και περισσότερες μικρές χώρες μπορεί να αποφασίσουν να σταματήσουν τα εθνικά τους νομίσματα και να υιοθετήσουν κάποιο νόμισμα ενός πιο ισχυρού γείτονα (το αυστραλιανό δολάριο σε τμήματα της Ωκεανίας, για παράδειγμα), να ενωθούν με γειτονικές χώρες για να σχηματίσουν ένα νομισματικό μπλοκ (π.χ. Νομισματική Ένωση της Ανατολικής Αφρικής), ή να υιοθετήσουν το νόμισμα μιας διεθνούς οικονομικής δύναμης, όπως το αμερικανικό δολάριο ή το ευρώ.
Εδώ και χρόνια γκουρού των επιχειρήσεων και της οικονομίας μιλούν για τα οφέλη ενός παγκόσμιου νομίσματος. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κερδοσκόπου και επιχειρηματία George Soros αλλά και του νομπελίστα οικονομολόγου Joseph Stiglitz,και οι δυο Αμερικανοί πολίτες εβραϊκής καταγωγής. Ο Soros από το 2010 μιλάει για «τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης», συζητά την ανάγκη για μια «διαχειρίσιμη πτώση» του αμερικάνικου δολαρίου και μιλάει εκτενώς για την παγκόσμια ανάγκη για ένα αληθινά παγκόσμιο νόμισμα. Από την άλλη ο Stiglitz που υπήρξε και σύμβουλος του Γ.Παπανδρέου, αν και θεωρείται ότι κατακρίνει την παγκοσμιοποίηση καθώς όπως συχνά έχει δηλώσει «οι άνθρωποι θα πρέπει να τίθενται σε προτεραιότητα και όχι οι μέτοχοι των τραπεζών και οι επενδυτές», προτείνει την δημιουργία παγκόσμιου νομίσματος. Συγκεκριμένα προτείνει την έκδοση ενός παγκόσμιου νομίσματος, όχι με την έννοια που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε, φυσικά θα υπάρχει το δολάριο, το Ευρώ, το γιέν, στις ιδιωτικές συναλλαγές, αλλά αυτά θα καθορίζονται σε κεντρικό πλέον επίπεδο από τις Τράπεζες και τα καρτέλ που είθισται να αποκαλούμε «Αγορές». O Στιγκλιτς προτείνει να υλοποιηθεί αυτό με την αναβάθμιση του SDR(«Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα» Special Drawing Rights-SDR) , ή την έκδοση ενός νομίσματος απευθείας από ΔΝΤ.
Υπέρ ενός παγκόσμιου και ο Evelyn Rothschild, γιος του Anthony Gustav de Rothschild και πρόεδρος του Rothschilds Continuation Holdings AG. Το 1989 χρίστηκε ιππότης από την Βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ, την οποία υπηρετεί ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος. Σε συνέντευξη του το 2012 στο Bloomberg TV, και τον δημοσιογράφο Rishaad Salamat τόνισε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι όλοι πρέπει να προχωρήσουμε προς αυτήν την ευκαιρία, και νομίζω ότι η πρόκληση είναι εάν θα πρέπει επίσης να προχωρήσουμε προς ένα παγκόσμιο νόμισμα».
Aντί επιλόγου
Ουδείς γνωρίζει με βεβαιότητα, αν τελικά το 2018 θα είναι το έτος που θα επιβληθεί το νέο παγκόσμιο νόμισμα όπως είχε αναφέρει ο Economist, σίγουρα όμως, οι ημερομηνίες πρέπει να μας προβληματίζουν καθώς τόσο ο George Soros όσο και η οικογένεια Rothschild που είναι υποστηρικτές της ενιαίας παγκόσμιας πολιτικής, είναι ταυτόχρονα υποστητικτές και την Hilary Clinton. Σύμφωνα με τις πρόσφατες αποκαλύψεις των Wikileaks o Soros από το 2011, την εποχή που η Clinton ήταν ακόμη στο State Department επικοινωνούσε μαζί της με email προκειμένου να της επιδείξει πως θα χειριστεί διάφορες καταστάσεις. Ενώ την άνοιξη η οικογένεια Rothschild διοργάνωσε γεύμα υποστήριξης υπέρ της Χίλαρυ Κλίντον,στο σπίτι των Lynn Forester de Rothschild.Η τιμή εισόδου για κάθε άτομο,άγγιζε τα 100.000 δολάρια και σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες,όλη η οικία των Lynn Forester de Rothschild γέμισε από Εβραίους προσκεκλημένους. Βέβαια, η Χίλαρι δεν κατάφερε τελικά να λάβει την προεδρία των ΗΠΑ, την οποία κατέκτησε ο Τραμπ.
Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί, εκτός από το πότε θα εγκαθιδρυθεί το παγκόσμιο νόμισμα είναι και το πως. Δηλαδή ποια αιτία/δικαιολογία θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι; Θα είναι η οικονομική κρίση ή μήπως η παγκόσμια ασφάλεια η οποία θα επιτευχθεί μέσα από μια παγκόσμια διακυβέρνηση;
Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics & Daily News
Πηγές:
- http://endtimeobserver.blogspot.gr/2009/09/flashback-1988-economist-magazine-get.html
- http://www.economist.com/node/166471
- https://en.wikipedia.org/wiki/Bancor
- https://en.wikipedia.org/wiki/The_Economist
- https://en.wikipedia.org/wiki/Economist_Group
- https://en.wikipedia.org/wiki/James_Wilson_(businessman)
- https://en.wikipedia.org/wiki/Rothschild_family
- https://en.wikipedia.org/wiki/Agnelli_family
- https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=TFSapBTHxrU
- https://www.youtube.com/watch?v=YlG_zYgG05o
- https://www.youtube.com/watch?v=x3EUzV5_TUs
- http://www.wnd.com/2010/10/213953/
- https://www.foreignaffairs.com/articles/2007-05-01/end-national-currency
- http://www.futureworldcurrency.com/Default.asp
- http://www.telegraph.co.uk/finance/currency/8316834/International-Monetary-Fund-director-Dominique-Strauss-Kahn-calls-for-new-world-currency.html
- http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=31665
0 comments